dinsdag, november 15, 2005

Op de jaarlijkse boekenbeurs


Naar Antwerpen afgezakt om op de jaarlijkse boekenbeurs een debat bij te wonen over Leopold II tussen Lucas Catherine en Walter Geerts.
Wel grappig: vorig jaar werkte ik hier op de boekenbeurs voor uitgeverij Roularta op de stand van Pipo, het aapje dat half Vlaanderen het alfabet heeft aangeleerd - alle apen apen apen na. Dat was mijn laatste job in opdracht van Up-Call voor ik naar Telerife vertrok. Betalen deed Up-Call toen al niet meer en mijn ticket naar de Canarische eilanden heb ik nog rechtstreeks uit de kassa van Pipo betaald.
Een jaar is weer rond en ik sta nu weer waar ik toen stond. Heel wat veranderd toch in deze jaarwende. Mijn geboortestad Antwerpen heb ik definitief verlaten, paar maanden in Tenerife rondgezworven en dan in Brussel beland, waar ik nu haast een jaar een studiootje betrek in Matonge. Bijna een jaar ook dat ik werk als dispatcher bij Storagetek, met hun tapelibraries wereldleider in de business van het massaal opslagen van electronische data en sinds enkele maanden voor enkele miljarden dollars overgenomen door Sun Microsystems.

Machtige combinatie deze opslaggigant met de servergigant Sun, de dot in .com zoals deze heraut van "the network is the computer" zich ooit adverteerde en die nu graag de S van Sun met de S van Share laat allitereren.
Hierover later meer, keren we nu even terug naar het Mekka van de Vlaamse boekengilde, de jaarlijkse boekenbeurs van Antwerpen, de stad die in de 16e eeuw met drukkers als Plantijn en Moretus het Silycon Valley van de boekdrukkunst was geweest.
Walter Geerts, jarenlang onze man uit Zaïre voor de toenmalige B.R.T., was degene die ik op de boekenbeurs eens face to face wou ontmoeten om hem daar en plein publique enkele van zijn versgebakken drollen in zijn smoel uit te smeren en zo en passant wat publiciteit te maken voor www.lumumba.be, een URL die ik net had geregistreerd om het debat rond de moord op Lumumba terug open te gooien.
De oude rakker had dit jaar nog tijd gevonden om een boekje te publiceren (Mobutu, de man Kamanyola, Davidsfond, 2005) waarin hij getuigt van zijn "fascinatie voor de democrator die uitmondt in een nauw persoonlijk contact" aldus de achterflap.