Mijn bibliotheek van atomen tot pixels

Gelukkig heb ik een hele reeks foto's van mijn bibliotheek, foto's van hoge resolutie ook die me toestaan elk boek individueel te identificeren. Dit kaderde in een project om mijn bibliotheek te virtualiseren. Boeken wegen namelijk een ton en ze verhuizen is echt geen lachertje. Ik dacht ik neem er foto's van en projecteer ze op de muur, aan elk boek zou dan een code gekoppeld kunnen worden die met een scanpen (of zelfs gewoon door aanraking) gelezen kan worden en de tekst op een scherm tevoorschijn tovert.
Dominique, nog zo'n oude drinkebroer die ik achter mij heb gelaten, demonstreert hier het principe op het atelier.


Ik hou nog steeds van dit idee. Het combineert de gezelligheid (en ook de overzichtelijkheid) van een boekenwand met de voordelen van electronische tekst.
Het maakt een bibliotheek niet alleen een pak lichter maar ook een pak democratischer. Bibliotheken kunnen al even makkelijk worden uitgewisseld als prentkaarten. Ik kan zonder probleem uren fantaseren over dit gegeven. Utopisch is het niet. Bedenk dat we nog maar in de prehistorie van computer en internet leven. Het scherm is voorlopig de bottleneck. Niet dat de nodige nieuwe schermtechnologieën nog niet bestaan, verre van, maar de industrie wil eerst nog enkele generaties beeldbuizen en flatscreens slijten alvorens ermee voor de proppen te komen.

WMD

Was wel grappig, op de vlieghaven van Tenerife openbaarde zich onder de scanner van de handbagage een schaar die zich in mijn buideltas bleek te bevinden. Inderdaad, het schaartje voor het staartje van Seppe dat ik steeds bij mij droeg voor geval van en dat ik nu moest afgeven vooraleer het tot een Weapon of Mass Destruction kon ontaarden. Ik had heel de heisa rond de WMD indertijd altijd bijzonder grappig gevonden omdat de kapers voor de aanslagen van 9/11 zich enkel van een schaar hadden bediend om de gekende ravage aan te richten. Woorden wou ik aan heel die absurde WMD-discussie niet vuil maken, grafisch had ik wel getracht het groteske gehalte ervan te vatten.

Dit vormde ook de basis van een happening die ik in elkaar had gestoken en waar Alvin een uitvoerende hand in had. 2 uur na de geslaagde afsluiting van het eerste luik van het project, de kaping van de persconferentie van Faithless in La Rocca, waar zij hun WMD-CD in premiere lieten gaan, zou Alvin zijn eerste Grote Verraad plegen. Buiten werd ik gegooid, zonder pardon en stante pede, en mijn project zou hij verder wel alleen afhandelen, zo gek was hij ook weer niet om dat te laten vallen. Heel het gebeuren heb ik uitvoerig gedocumenteerd en aan de hand van de vele foto's zal ik later alles gedetailleerd uit de doeken doen. Ik had nog gauw een webpage in elkaar gestoken voor het vervolg van de happening dat zich online zou afspelen. Bedoeling was o.m. geld in te zamelen to launch a hard hitting TV ad: "FIRE RUMSFELD".
Enfin, zo ver is het niet gekomen, maar ik stond dus wel op straat en zoals ik voordien reeds vertelde, luidde dit het begin in van de Zotte Zomer van 2004 en mijn dakloos bestaan in mijn rode cabrio.

Thanks brother!

Dankzij mijn oudste vijand, mon frère Pierre ofte mijn broer Piet, heb ik al heel wat informatie over mijn boeken. Hij heeft zich zijn stem schor getelefoneerd, hij ging aan 't gillen, hij wou de waarheid of hij zou hem villen en aan de andere kant van de lijn liep de stront van tussen die schurk zijn billen.
Eerst had Alvin beweerd dat hij alle boeken in de hal van mijn studioke in Allochtonia had afgezet. Nou, dan had hij wel eerst de wetten van de fysica moeten aanpassen. Na heel wat heen en weer getelefoneer was het er dan toch uitgekomen dat hij ze verkocht had. Eerst was er een boekhandelaar uit Deurne langsgeweest en die had een partij boeken uitgekozen en daar een bepaald bedrag voor betaald. Een boekhandelaar uit de Lange Koepoortstraat zou de resterende boeken zijn komen ophalen voor de som van 1.900 euro. Ze zijn verwittigd er best niks van te verkopen. Maandag ga ik er langs ...

Alvin heeft mijn boeken verkocht en ik vlieg vanavond naar België ...

Vorige week werd ik huilend wakker. In mijn droom vertelde Ola me dat Alvin mijn boeken op een container had gesmeten. De tranen van mijn droom stroomden verder in de werkelijkheid. Voor het eerst verstond ik de volle draagwijdte van het verlies van mijn boeken. Tussen mijn boeken was ik thuis, zij zijn een spiegel van al hetgeen mij in de loop der jaren geïnteresseerd heeft. Plezier à lire voor later ook, in 't huisje van mijn dromen dat ik al stappend aan de einder al zag komen.
Krijg vandaag telefoontje van mijn moeder. Slechts nieuws had ze, Alvin had vorige week al mijn boeken verkocht ...
Binnen drie uur zit ik op de vlieger naar België ...

Armand, als steeds alert als 't erop aankomt, reageerde prompt op mijn noodoproep. We gingen met zijn auto mijn spullen ophalen in het politiekantoor van Adeje, hij schoot mij mijn ticket voor en vloog zelfs mee naar België, een weekendje op en af. Hij miste Krisje, die al even in België was voor de kinderen.

Computers weggevoerd ....

Blijkt dat Seppe de computers uit Zentral Center in een camion heeft laten laden. Zijn de curators daarvan op de hoogte in België?

Telemarcher à venir ...?

Nou, helemaal zonder niks is ook niet alles hoor. Begin er maar aan, aan de dag, zonder ene euro op zak. Ook niet echt bevorderlijk voor het schrijven, zeker als je ook nog eens geen toegang hebt tot het internet, want al die connecties blijken snel buiten werking als je geen rooie duit meer te spenderen hebt. Dacht je, ik heb hier ondertussen een mooie relatie opgebouwd, 'k zal wel effe, in afwachting van beter tijden, mogen connecteren zonder consumptie, vergeet het, niet dat het niet mag hoor, verre van, maar als 't niet marcheert marcheert het niet - daar is geen speld tussen te krijgen.
Enfain, geld, de beproefde shortcut tussen honger en eten, zit dus niet in mijn pocket en zo moet ik al gauw een ommetje maken waar ik de ganse dag zoet mee ben. Leuk is anders. Mijn schrijverij, deze electronische bedelbrief, heeft nog niks in 't laatje gebracht. Dan maar gewoon werk zoeken of met mijn pet de straat op? Ook niet zo simpel hoor! 10 euro per dag zou moeten volstaan voor de financiering van mijn schrijvend bestaan. 'k Heb nu wel een beetje een ongelukkig publiek uitgekozen, ex-upcallers, zonder geld en zonder werk, waar ik tenslotte maar de groteske uitvergroting van ben. Daartegenover staat dat het gros van hen ondertussen alweer aan de slag is in de telemarketing, net zoals ik trouwens, maar dan wel op mijn manier, de telemarcher à venir ...?

Een nieuwe Seppe is geboren ...

Iets droever verhaal, tenminste vanuit mijn standpunt, is de totale afgang van Jos, die, terwijl Seppeke zich barrikadeerde in Zentral Center, op de vlieger zat naar België waar hij wat zaakjes te regelen had voor zijn new born call center. Met deze vlucht zijn meteen ook mijn laatste illusies over Jos gaan vliegen. Er tusenuit gemuisd is hij, in alle stilte, te schijterig om nee te zeggen op mijn vraag of ik bij zijn afwezigheid enkele dagen van zijn leegstaand appartement gebruik kon maken. 't had me echt wel geholpen, heter en heter werd het daar op mijn kraakpand en klaar was ik nog niet direct voor de grotten. 'k zou al terug weg zijn uit zijn appartement als hij terugkwam, had ik hem gezworen enkele dagen tevoren. Hij moest er nog eens over nadenken, was ik wel proper? rookte ik niet al eens een jointje? zou er ni dit en zou er ni dat? en hij deelde 't appartement trouwens samen met Hilde, moest hij haar toch ook eerst vragen, niet dat hij haar als paraplu gebruikte hoor ... Wel twee uur lag die man te zeiken dat dat voor hem geen probleem was hoor, maar ..... "neen" durfde hij niet zeggen, dat was inderdaad wat gortig geweest. Als er één persoon op dit eiland was waarvan ik meende het recht te hebben hem -op basis van de jaren die we elkaar kenden en wat we samen hadden meegemaakt - een vriendendienst te mogen vragen, dan was het Jos. Temeer daar zijn ambities om een eigen call center uit de grond te stampen in niet geringe mate hadden bijgedragen tot de precaire situatie waarin ik was terechtgekomen. Een verhaallijn die ik tot nu, precies om zijn plannen niet in gevaar te brengen, uit de openbaarheid heb gelaten.
Ik had al een tijdje terug , preventief in geval van een raid van Seppe op mijn appartement - wat dus inderdaad gebeurde - een zakje aan Jos in bewaring gegeven met een aantal waardevolle spullen (een honderdtal CD's en mijn thesis over het groteske). Vanmorgen belde ik Jos nog snel omdat ik al vermoedde dat hij er in alle stilte tussenuit zou knijpen met de vraag of ik dat zakje kom komen ophalen. Hij bleek nog op het eiland te zijn maar verbrak het gesprek onder het mom van een slechte verbinding.
Hij is dus gaan vliegen en laat ik het maar meteen zeggen, een nieuwe Seppe is geboren en een nieuwe klucht van hier tot ginder ontrolt zich voor mijn ogen. De zin ontbreekt me om ze te beschrijven. Ik wil hier volstaan met de voorspelling dat deze farce binnen maximaal 3 maanden tot de geschiedenis zal behoren. Ik heb dit Jos al een tijdje geleden in alle vriendschap meegedeeld. Hij was er niet goed van, van mijn voorspelling en cancelde zelfs zijn afspraak met Flip de weldoener waar hij iets later naartoe moest.
Jos heeft me ondertussen al aangeboden om mij een ticket terug naar België te betalen ...

Seppe gebarricadeerd in Zentral Center

Seppeke is toch teruggekomen naar Tenerife. Maandag passeerde hij langs het kantoor en ik was toevallig ook in de buurt. Een aantal telefonisten hadden het blijkbaar ook geroken en gingen er als een meute bloedhonden achteraan. Ze hadden geld geroken. Seppeke zag zich voorwaar genoodzaakt zich te barrikaderen, zielig was het, als een rat in de val zat hij en belde uiteindelijk de politie om hem te escorteren.

Eerste bezoekje aan de grotten ...

Gisteren voor 't eerst een bezoekje gebracht aan de grotten van La Galeta. Even prachtig als onpraktisch om wonen. Eén ding is duidelijk, het hoofdstuk aldaar dient met video geschreven te worden, gevideograveerd, zeg maar. Wat ook duidelijk is, dat ik om daar te wonen tenminste een tentje en een slaapzak nodig heb, waar ik momemteel dus niet over beschik. Soms lezers die mij uit de nood kunnen helpen met wat kampeergerief?
Ondertussen ben ik in onderhandeling rond mijn telerife.net project (Later meer daarover.), waar werk en geld uit moet voortkomen. Is echt wel heel dringend want mijn kapitaal is alweer tot onder de 2 euro gezakt. Met Patrick aan mijn zijde lukt het wel te overleven. Hij zou graag samen een show in elkaar steken, impros grotesques, experience the uncanny, das Unhemliche und kein Ende, zijn de voorlopige werktitels. Zou best wel eens leuk kunnen worden. Grote lijnen beginnen zich af te tekenen, Patrick de onstoppelijke praatvaar, ik doofstom, zal putten uit het repertoire van de stomme film voor visuele gags. We gaan zien.

Waarschijnlijk is het bericht van Seppe's gevangenschap het product van een plaatselijke potsenbakker alhier.
Er is hier trouwens een nieuw call center in de maak. Zouden zij iets geleerd hebben uit het verleden ...? We gaan zien ... toch.

Seppeke in 't gevang?

't Gerucht doet hier de ronde dat Seppeke in 't gevang zou zitten in België. Kan iemand mij dat bevestigen? Wens ik hem dat nou toe? Ach, waarom niet? Moment van bezinning zal hem zeker geen kwaad doen. 'k had hem trouwens verwittigd dat hij last zou krijgen. Had maar moeten luisteren.

"Seppe, gij gaat last krijgen!" (video van 3 januari)

Door omstandigheden, beelden van 3 januari, het laatste publieke optreden van Seppe te Zentral Center, pas later doorgekregen.
zie video

Laster en eerroof?

Gisteren langs Walter ex-P.O.L.S.K.I. (verantwoordelijke voor P.lanning, O.rganisatie, L.eiding, S.turing, K.oördonatie en I.nnovatie, één ding moet gezegd, Seppe was wel heel gul met titels, op een bepaald moment waren er wel vier personeelsdirecteurs) gepasseerd. Die man zit echt wel in zak en as, heeft zich de naad uit de broek gewerkt, 80 uur per week twee man en een paardekop bestuurd, voor wat: zijn nomina: 385 eurokes, net voldoende om de helft van zijn huur te betalen. Mooi genaaid door Seppe. Prachtige fin de carriere spiegelde hij hem voor als Mister P.O.L.S.K.I. , zijn vriendin had op 't laatst ook nog een mooie positie gekregen, aan de sturing, naast Walter. Viel wel niet veel meer te sturen en Seppe had ook al zijn ticket op zak. Je kunt je voorstellen dat die twee niet content zijn, zouden wat graag nog eens een tête à tête met Seppe hebben,'t zou nogal een knal gegeven hebben, geloof me, voorwaar zijn staart wilden zij nu zelfs ook.
Ze wisten me nog te vertellen dat Seppe hen elke dag mijn schrijfsels onder de deur schoof. Al van vrij vroeg las hij mijn dag boek zeer aandachtig. Schoof die schoft wat ik schreef ook nog eens in de schoenen van Walter. "Kijk nu weer eens wat hij geschreven heeft", klonk het steevast, Walter met een verwijtende blik aankijkend, waarop Walter steevast vroeg of hij daar dan iets aan kon doen? 't werd al gauw een hele stapel papier, vertelde Walter nog, hield Seppe zorgvuldig bij, 't ging naar zijn advocaat in het dossier, voor laster en voor eerroof zou hij mij aanklagen.
Laster en Eerroof? schei toch uit schijtluis, jij en jij alleen hebt schuld aan wat ik schrijf, door de stappen die jij stapt, door de daden die jij doet en de dubbele tong waarmee jij spreekt. 'k zou je wat graag in het gerechtshof treffen, maar je bent gaan vliegen, één van ons twee moest het eiland verlaten, jij bent het geworden, gevlucht als een dief in de nacht, staart tussen de benen, maar ik zal hem hebben die staart van jou, dan pas is jouw verhaal ten einde ... Cut! Capito?

Tenerife, from bananas to "geostrategic epicenter" ...

Tenerife News English Local News from Tenerife Canary Islands Spain
"From bananas to tourism, from tourism to … what? Well, according to regional president Adán Martín, the next big thing poised to shake-up the archipelago’s economic model is transportation – with a capital “T”."

"le voyou que je suis" ... devenu?

"Comment ne pas parler des frères?"

Laptop die de ganse zaterdag niet wou opstarten had me behoorlijk down gebracht. Uit pure miserie ging ik aan het strand in de zon liggen na eerst een zwemmeke te hebben gedaan om zo mijn kleren in de branding te wassen. Een reuze wasmachine is de oceaan. De koffer met mijn spullen staat nog altijd op het politiekantoor van Adeje waar Seppe ze op 30 december had laten afzetten na hij mij had buitengesloten. Ik loop al twee weken in dezelfde kleren en dat bevalt me eigenlijk, minimaler leven kan haast niet. Ik kraak nog steeds een appartement waar ik via het balkon 's nachts binnen- en 's morgens buitensluip, na mijn dagelijkse doop in een badje waarna ik klaar ben voor de dag on the road, met in de rugzak mijn laptop en "Voyous" van Derrida als vaste metgezellen. Ik compenseer mijn miserie door een flink eind door te lezen in "Voyous". Voor het eerst begint mij te dagen wat dit boek mij te vertellen heeft. Derrida stelt mij nooit teleur. Ik sta versteld, een unheimlich gevoel, dit boek is verdomd speciaal voor mij geschreven, de puzzel valt in elkaar, een voyou moest ik worden om zowel de draagwijdte van Derrida's "democratie à venir" als wat mij hier in Tenerife overvalt, ten gronde tebegrijpen. Het wemelt er van de voyous net als in mijn verhaal.
Grappig is wel dat ik "Voyous" heb overgekocht van le voyou d'Anvers par excellence, Roberto, een sans papier die met halfslachtig gefilosofeer alles wat gerokt was aan zijn degen tracht te reigen. Hij heeft ook een tijdje meegedraaid in de zotte zomer van 2004. Hij hield niet van Derrida en wij, na een tijdje, niet meer van elkaar. Jammer van zijn verraad, hij was de voorlaatste van mijn libertijnse drinkebroers die ik in Antwerpen achter mij liet. De laatste, Ali, die ik de dag na mijn vertrek met Ola in Allochtonia achterliet, staat al een hele tijd te dringen om in mijn dag boek te verschijnen ...

ramp o ramp !!!

laptop oververhit, cannot find operating system!!!
HULP HULP
Oef, laptop bleek gewoon een weekendje rust genomen te hebben, startte maandag gewoon terug op.

seppen, septe, gesept

Ja, laat ons de Nederlandse taal verrijken met een nieuw woord en Seppeke de Dikke Vandale inschrijven ter nagedachtenis van de streken die hij hier uithaalde.

Definitie: iemand anders de duvel aandoen en zodoende zichzelf de verdoemenis inschrijven.

Behoorlijk ambivalent werkwoord, de sepper gesept, sepperdesep, klinkt goed!

Kan misschien gelijk 't Frans ook verrijken: sepper, sepait, sepu.

Wanted ... met of zonder staart .... 20 euro!

Gouden idee? Als ik mijn lezers nu eens de mogelijkheid bood mij te steunen door deze affiche te kopen en uit te hangen. Honderd genummerde en gesigneerde exemplaren. 10 euro 't stuk + productie- en verzendingskosten. Betaling kan gebeuren via Western Union (je krijgt dan in Western Union kantoor een code, die je mij moet doorsturen samen met je naam, kan via email: flipbelly@hotmail.com of via SMS (0034 627 093462), je moet ook naam en adres van begunstigde opgeven, Philip Buyck dus, grotten van La Galeta. 't Worden beslist collector items, dus bovendien een bovenstebeste investering, reken maar! Laat ons zeggen 20 euro, alles inbegrepen. 20 x 100 = 2.OOO euro, WOW! kan ik een flink eind mee doorschrijven, en een videocameraatje kopen misschien ... kan ik TV brengen vanuit mijn grot!!!
Dus zonder zwans nu, lezers laat U kennen, ik zal iedere donateur op een speciale webpage bekendmaken, geef ook jullie adres door AUB, want ik moet natuurlijk weten waarheen ik de affiche moet zenden. Bij voorbaat hartelijk dank! En, lezers, weet dat de laagst genummerde exemplaren later 't meeste waarde zullen hebben, dus rep U naar 't dichtstbijzijnde Western Union kantoor en doe U ding. De eerste milde schenker zal ik bovendien nog met een mooie verrassing bedanken. DOEN!

Seppe is gaan vliegen ... en zit in België momenteel!

't Moet best een druk weekend geweest zijn voor Seppeke, niet alleen is hij elke telefonist hun wettelijk verplichte nomina van deur tot deur gaan betalen, hij is ook nog eens kartonnen dozen aan het buitenslepen geweest uit Zentral Center. En dan, klapperdeklap op de vuurpijl, gaan vliegen ook ... Seppeke zit voorwaar in België momenteel. Zondagavond heeft hij 't vliegtuig genomen, daar zag Krisje hem die Armand kwam afhalen die uit Antwerpen terugkeerde.
De schrik moet er goed ingezeten hebben. Nu snap ik waarom hij niet is komen opdagen. Hij had zijn biezen al gepakt verdomme! 't kan snel gaan?
Er zijn er hier een heleboel niet content, geloof me. Walter P.O.L.S.K.I., zijn rechterhand, was zelfs niet op de hoogte. Seppe wist hem met een fijne smoes zijn sleutel van het bureau nog te ontfutselen, de gluiperd. Niemand kan nog binnen. Er stonden er een pak beteuterd te kijken voor de gesloten deur.
Enfin, Seppeke zit in België, heeft daar waarschijnlijk nog wat zaakjes te regelen, voor zijn grote vertrek naar ... Chili, misschien, met zijn "Chileense hoer" zoals Jeffrey haar steevast noemt?
Zeg Seppeke, heb je daar geen paspoort voor nodig? Heb je aangevraagd al hé, maar nog niet gekregen ook hé. Ga je die hier nog komen ophalen op het consulaat in Tenerife? Of in België misschien ineens fixen?
Heren curatoren, moesten jullie eens een praatje met Seppe willen doen, dan is 't wel het moment. Lezers die eventueel iets meer over Seppeke in Belgenland weten, mogen mij natuurlijk altijd contacteren.
Enfin, al slaagt hij er nog in van 't noordelijk naar 't zuidelijk halfrond over te wippen, denkt hij dan echt dat hij daar rust zal vinden? 'k Wou daar trouwens al een tijdje eens een kijkje gaan nemen.
En plus, ik heb alle tijd van de wereld ...

"La raison du plus fort (Y-a-t'il des états voyous?)"

't Is vijf na twaalf. Seppe heeft zijn kans op een goedkope aflaat niet gegrepen. Zijn keuze. De boel is hier trouwens gesloten, Telerife is niet meer. Een gevoel van opluchting. Het vereenvoudigt de zaken. Nu is het nog enkel tussen Seppe en mij ... en daartussen justitie. Ga straks klacht neerleggen, nog even over bezinnen. Kan telefonisch in het Engels, dag erna kun je dan transcriptie afhalen en ondertekenen.
We zullen ook maar eens met de lectuur van "Voyous" beginnen zeker: Titel van het eerste luik luidt:"La raison du plus fort (Y-a-t'il des états voyous?)"
Eén van de eerste dingen die Seppe mij vertelde bij mijn aankomst ter introductie van Tenerife: "Vroeger was dat hier een bananenrepubliek, nu zijn er hier voor alles en nog wat regeltjes waar je je aan moet houden."
Etat voyou, bananenrepubliek, rogue state, het nieuw concept van de Amerikaanse cowboys om hun heilige oorlog te rechtvaardigen: jiiiiiiiiiiiiiiihhhhhhhaaaaaaaaaaad! rolling rolling rolling ...

R.I.P. ?

Net langs Jos gepasseerd, wat blijkt ... Seppeke is gisteren van hier naar daar, van jut naar jaar, langs iedere telefonist gepasseerd om hun persoonlijk hun habbekrats toe te stoppen... en zo payday! payday! te ontwijken. Verzin het maar!
Denk jij nu echt zo de dans te ontspringen, kleine slimmerik?
We gaan zien, toch ...?
Enfin, morgen worden de boeken neergelegd!
R.I.P... had hij gedacht ... hahahahhahahahahahahahahaha

Seppeke, luister jij nou eens heel goed ventje ...

Maandag (payday! payday!) klokslag 12 uur ga jij mij 400 euro geven en heel beleefd vergiffenis vragen. Je krijgt dan nog een week tijd om 10 bladzijden straf te schrijven, in je mooiste handschrift. "Ik moet met mijn fikken van andermans gerief afblijven.", netjes linea per linea, die verwacht ik ten uiterste 17 januari persoonlijk afgeleverd aan mijn grot waarvan ik je de coordinaten nog zal doorspelen. Je zit weldra aan de grond, mijn bedoeling is niet je daar nog dieper in te stampen. Mijn taak is eerder educatief. Als je berouw toont, komt het misschien nog goed met jou, Seppeke. Wie schuld heeft moet boeten, wees blij dat je ervan af kunt komen met het betalen van een luttele som en het schrijven van wat straf. Je hebt je lot nog in handen, laat het je niet ontglippen, nu het nog kan.

Indien niet Seppeke,
o wee,
dan schrijf ik je verder
van hier naar daar,
van jut naar jaar,
tot groot jolijt
van mijn immer wassend publiek
word je de speelbal
van mijn grillen,
en geloof me,
dat zou je echt niet willen ...

Het Groteske als Gift: exemplaar n°1

klik hier voor vergroting

"Leben sei schreiben"
"Atupal ist nirgends oder überall, liebe Freundin."

Dit waren de twee motto's die ik mijn thesis had meegegeven, beide van de frühromanticus Friedrich Schlegel.
"Opdat leven schrijven weze", dat is ook wat ik momenteel tracht te realiseren. De theoretische basis schreef ik 20 jaar geleden in mijn thesis neer. Wie dus geinteresseerd is in de filosofie waarop mijn leven gebaseerd is, leze mijn thesis. Let wel, 't is geen makkelijke kost.
Derrida leverde de theoretisch grondslag. Hij is mijn geestelijke vader, zoals ze zeggen. Enkele maanden geleden is hij gestorven. Het was Ola, mijn Poolse ex?vriendinnetje, die mij het bericht van zijn dood vanuit Polen via de telefoon meldde. Mijn stem stokte en tranen schoten me in de ogen. Twee boeken heb ik meegenomen naar Tenerife: "Voyous" en "Spectres de Marx", later werk van Derrida. Door mijn leven hier zal ik deze boeken trachten te begrijpen. Lezen en leven gaat bij mij hand in hand. Wat ik lees krijgt maar zin als ik het ook al stappend tegenkom. Een dikwijls vreemde wisselwerking...

Email van Ebay ... en een gouden idee ...?

"Beste rarities789,
Het nieuwe jaar begint meteen goed. U kunt namelijk het weekend van 8 en 9 januari al uw objecten te koop aanbieden voor slechts 1 eurocent plaatsingskost.
Dit aanbod geldt voor alle objecten ongeacht de startprijs, dus ook voor auto's en motoren. Klik hier voor meer informatie.
Grijp deze kans om uw zolder leeg te ruimen!
Heeft u nog niet eerder verkocht? Lees hier hoe het moet."

Verdomd, dit brengt me op een idee!
Ik spendeer momenteel mijn laatste 2.50 euro aan een English Breakfast (koffie, sinaasaapelsap, 2 spiegeleieren, 2 worstjes, 2 repen spek, 2 toast en bonen in tomatensaus) en hack de wifi-connectie van mijn cybercafeetje 2 huizen verder, dat me nu even te duur is. Ik heb geld nodig ... en wel dringend!
Als ik nu eens een limited edition maak van van mijn thesis, 100 exemplaren, genummerd en gesigneerd, ieder van een origineel frontispicie voorzien, en die via Ebay ter veiling aanbied ...?
Ik had er verdomme hard genoeg aan gewerkt, een extra thesisjaar had ik er voor uitgetrokken om het werk van Derrida te doorgronden. Grootste onderscheiding had ik ervoor gekregen, een doctoraat was het, geen thesis, volgens de heren professoren promotoren, moet je publiceren! 't Zou ook de meest uitgeleende thesis op het UIA zijn, hadden zij mij enkele jaren terug op het secretariaat van het departement Germaanse verteld.

Patrick ... et le grotesque

Ik deel met Paul Auster zijn fascinatie voor het toeval en voor landlopers.
Mijn ontmoeting met Patrick kon moeilijk mooier. Het was de nacht dat Seppe me uit mijn appartement had buitengesloten. Dirk was dus naar Mare Verde geraast, had daar de nodige constataties gedaan en was dan gaan werken in een Italiaans restaurant in Los Christianos. We hadden elkaar geSMSt en we zouden elkaar na 02 uur treffen in Metropolis, de plaatselijke discotheek. Ik was ondertussen naar mijn Belgies cybercafeetje getrokken om de nieuwe feiten te bloggen. Rond 1uur ging ik door en passeerde nog even langs het strandbarretje er recht tegenover, waar ik overdag al een zalige tijd had doorgebracht, genietend van de chill muziek terwijl ik in "Voyous" las, een boek van Derrida meegenomen uit België om wat tegengewicht te bieden voor het afstompende telefoneren.
Naar aanleiding van mijn stappenteller kom ik in gesprek met een wondermooie Zweedse, Caroline genaamd en dertig jaar oud zo bleek hoewel ik dacht dat het nog een jong meisje was. Ik doe haar mijn relaas en vertel over mijn dag boek. Als ik merk dat haar vriend die er als barman werkt wat ongeduldig begint te worden besluit ik op te stappen. "You are a very interesting man, you know", drukt ze mij op het hart als we afscheid nemen. Mijn hoofd nog in de wolken zet ik er een stevige pas in naar Metropolis langs de passeo naast de oceaan, als plots een man me tegenhoud en me een sigaret aanbied, rode Coronas, ook mijn merk (50 cent het pakje), 2 schieten er nog over, geeft mij de ene en neemt zelf de andere. "Ho", zeg ik, pak mijn pakje," ik heb er nog 5, neem jij er maar één van mij." "Non non non" weigert hij resoluut. Hij heeft ook wat hash en we besluiten samen een jointje te roken en zetten ons op één van de vele bedjes die op het strand verspreid staan en verliezen ons in een holderende bolderende conversatie weerzijds van de ene verbazing in de andere tuimelend. Wij zullen samen een tijdje in de grotten van La Galeta wonen, dat stond in de sterren geschreven, zo verzekerde hij mij, niks toeval!

Voilà, zo heb ik Patrick le voyou leren kennen, en had Dirk mijn onmiddellijk huisvestingsprobleem opgelost, op termijn was er nu ook vooruitzicht. Een tijdje in de grotten wonen, waarom niet? Ik had ook het typoscript van mijn thesis over het groteske bij die ik twintig jaar geleden, nog in het prePC-tijdperk, op een typmachine had geschreven en was van plan die hier in Tenerife op mijn gemak in een electronisch jasje te gieten en via het internet beschikbaar te stellen. Waar kon dit beter gebeuren dan in een grot, want het was ook in een grot, en wel in Rome in de 16e eeuw, dat men de eerste antieke groteske wandschilderingen had ontdekt. Het woord "grotesk" verwijst ook naar de afkomst uit die Romeinse "grotto" en die vreemde tekeningen hadden meteen ook heel wat controverse opgeroepen, "regarded by some as a delicate flower by others as an intrusive weed." Aan die controverse had ik mijn thesis gewijd: Het Groteske als Gift.

Ik ben de fles, geen banknummer, geen adres ... en Seppeke speelt met andermans speelgoed ...

Net mailtje van Armand gekregen vanuit Antwerpen:
"Dag mister Belly.
Vandaag nog een beetje slecht nieuws.Heb gisteren met swartelé gesproken in een ultieme poging om alsnog je loon betaald te krijgen. Helaas laat de wet dit niet meer toe vermits het faillissement reeds is uitgesproken Hij vertelde mij dat ze de bereidheid tot betalen hadden nog voor die uitspraak maar jij bleek de enige te zijn zonder banknummer en zelfs een adres. Hij beloofde om jouw dossier met spoed te behandelen maar daarvoor is het noodzakelijk dat je een speciaal dokument invult (zal er een meebrengen) en dat indient bij de arbeidsrechtbank. Het zou dus erg nuttig zijn moest je Swartelé een belgisch adres kunnen doorgeven. Verder wist de curator mij ook te vertellen dat de in Tenerife aanwezige activa (computers) eigendom zijn van de belgische vestiging. M.a.w. onze vriend Seppeke loopt de grote jan uit te hangen met materiaal dat zelfs volgens de papieren constructie niet van hem is. tot later. Armand"

Armand in Antwerpen

Armand is een voor een weekje naar België. Het doet echt goed om te zien dat er eindelijk iemand echt moeite doet om mijn zaak in Antwerpen te bepleiten. Nicole, de personeelsverantwoordelijke wiens job het toch was om te zien dat ik tenminste 80% van mijn loon zou ontvangen, heeft niets meer van zich laten horen, ondanks mijn uitdrukkelijke vraag mij via email of telefonisch te contacteren, wat het resultaat ook ware. Dankzij Armand zijn de curatoren nu ook op de hoogte van mijn bestaan.
Armand, hartelijk dank voor jouw démarche, waardoor je de plot nu ook inderdaad mee voortstuwt ... wordt vervolgd ...

Correspondentie met curatoren ...

"Waarde Heer

Ik ontvang Uw coordinaten van Dhr Van Gorp

Als curatoren van de Antwerpse vennootschappen rond upcall zijn wij steeds geïnteresseerd in elke mogelijke info omtrent de vennootschappen, hun feitelijke bestuurders ,...

Bijkomend hadden wij graag duidelijkheid omtrent de situatie in Tenerife


Met oprechte groet,
Kjell Swartelé

Guy Vanhoucke

Advocaten

Advocatenkantoor Vanhoucke-Verkest BVBA"

Mijn antwoord:

Geachte heren,

Uit mijn blog http://telerife.blogspot.com valt al één en 't ander af te lezen omtrent de situatie hier.
De man die hier de boel bestiert, Seppe (Jose Rachel Solemne) was één van de vele managers die Jan Sluys in de loop der tijd heeft aangesteld in Up-call Antwerpen. Na enkele maanden werd hij wel weggepromoveerd tot beheerder van de voorraad toiletpapier en kabeltrekker, sans rancune, want ze bleven beste vriendjes. Op één van de vele feestje werd Seppe zelf tot ridder geslagen in de Orde van de hele Speciale Vrienden van Up-Call (of zoiets). Wat, naar ik vermoed, zoveel betekent als dat Jan hem nodig had om als stroman te functioneren voor één van zijn vennootschappen.
Op papier is hij hier heer en meester en hij wil wat graag de relatie met het moederbedrijf verdoezelen. Tot hij, na de problemen in Up-Call België, zijn kans zag om solo te gaan en hier ook echt de rol van baas ging spelen, functioneerde hij hier eerder als een veredelde concierge en geldkoerier. Enfin, die man is er hier momenteel een soepje van aan het het maken en het is eerder een kwestie van weken dan van maanden dat de boel hier ook helemaal in elkaar dondert.
Ik ga eerstdaags officiëel klacht tegen hem neerleggen. Embarras de choix waarvoor allemaal! Zou het mogelijk zijn enige rechtshulp hierbij te krijgen. Voor mij gaat het er niet om daar iets uit te halen, maar wel om justitie in werking te zien, kan best een kafkaesk verhaal worden, voor mij niet gelaten, kan alleen maar boeiend zijn voor mijn online journaal.

Enig bezwaar dat ik onze correspondentie in mijn blog opneem? Ik bezorg Seppe nl graag slapeloze nachten, want hij leest ondertussen wel mee ...

Seppe heeft mij dus op 30 december uit mijn appartement gesmeten en sta nu op straat zonder geld.
Als ik vernam dat 80 % van het loon toch uitbetaald is geworden, hoopte ik toch nog iets te ontvangen, quod non. Ik moest loon van Oktober en November nog ontvangen. Ingrid Lauwers had mij beloofd dat Seppe mij ging uitbetalen bij aankomst maar daar had hij uiteraard niks mee te maken.
Ik hoop dat jullie een beetje plezier beleven aan mijn blog, best is wel in de rechterkolom bij archives op "december" te klikken en helemaal naar onderen te scrollen. Dat is namelijk het begin. Het wordt "live" geschreven, maar er zijn veel hiaten die nog ingevuld moeten worden. Dat komt, als ik een beetje rustiger zit ...

Ik hoop jullie al een beetje geholpen te hebben en gauw van jullie te horen,
Vriendelijke groet,

Philip Buyck

0034 627 093462

Open brief aan "Under the Cork"

Beste "Under the Cork,

Ik ben Philip Buyck, samen met Armand Van Gorp indertijd topverkoper op het Under the Cork project bij Up-Call Antwerpen. Op 25 november ben ik naar Telerife gedetacheerd en werd ook jullie wijnproject naar hier getransfereerd en zou ik als enige nog op jullie project bellen. Ondertussen is er hier heel wat gebeurd en werden de banden met het moederbedrijf verbroken, zoals je ondertussen wel weet.
Mijn persoonlijke wedervaren met het bedrijf Telerife dat nu door voormalig stroman, Jose Rachel Solemne (Seppe genoemd), wordt geleid, kun je in mijn online journal lezen dat ik sinds 12 december ben beginnen publiceren: http://telerife.blogspot.com. Kort samengevat komt mijn lot erop neer, dat ik ondanks gedane beloften, niet één euro ben betaald en als klap op de vuurpijl op 30 december uit mijn appartement werd gezet dat door Up-Call Antwerpen tot eind januari was betaald. Ik ga nu samenwonen met een clochard in een grot. Grotesk, niet!
Momenteel is Under the Cork het enige project waarop Telerife draait. Ik leverde het script en werd iets later bedankt voor mijn bewezen diensten, onbezoldigd! Eergisteren op 3 januari werden de telefonisten ingelicht over de nieuwe voorwaarden waaronder ze zouden kunnen blijven werken. Een verhaal dat morgen op mijn blog zal verschijnen. 't Komt erop neer dat ze praktisch allemaal verplicht worden als "autonomo" te werken, hen met 50 euro voor de neus zwaaiend om hen liefst meteen hun "finiquito" (ontslag) te laten tekenen. Het werkelijk kostenplaatje van hun nieuwe status zal hen iets later duidelijk worden, vrees ik, als ze te horen krijgen dat ze nog eens voor gebruik van computer moeten betalen ook.

Chapeau voor jullie site trouwens. Internet is mijn passie en heb al een tijd een paar ideeën om rond jullie site een telefonische campagne op te zetten om bezoekers en bestellers te lokken. Daar ligt voor mij de toekomst van telefonische telemarketing. Als je geïnteresseerd bent, wil ik daar wel eens verder over uitweiden.

Armand zal waarschijnlijk langskomen bij jou. Doe hem de groeten, hij is een fijne collega en die zijn zeldzaam, zo heb ik mogen ondervinden.

Zonnige groet - de zon kunnen ze mij tenminste niet afnemen en daar geniet ik elke dag met volle teugen van als van een heerlijk wijntje waarvan ik nu, jammer genoeg, enkel maar kan dromen.

Philip Buyck
flipbelly@hotmail.com
0034 627 093462

fijn om van j.ou te horen, maar wie ben j.ij?

"Filip,

Kunt ge al je foto's niet online zetten, of in een te downloaden zip-bestandje.
Dan kan ik ook nog wa lachen met de kop van seppe.

Enig nieuws van Els trouwens??? Is die nog in Tenerife of is die al terug naar België?

Doe vooral verder met je blog en denk er maar goed over na om een boek te schrijven, het kan je nog wat opleveren. Dat het een dik en sappig boek wordt staat al vast.
Ik zal de eerste koper zijn, laat mij anders de proefdruk maar lezen, ik kan er vast nog wat aan toevoegen.

Al een oplossing voor je boeken? Ik wist niet dat je een zo belezen man was.

G's
J. "

mijn antwoord:

"Hallo "ikkezelf"

Fijn om van j.ou te horen, maar wie ben j.ij?
Er zullen binnenkort nog meer foto's van Seppe in mijn blog opduiken en ... een filmpje, gisteren geschoten op de eerste werkdag. Om te gieren. Heb wel veel spijt dat ik op het verkeerde knopje van mijn geleend videocameraatje drukte toen hij uit de lift stapte waar ik hem met enkele telefonisten opwachtte. Stak die man toch zijn hand uit en en wenste mij een gelukkig nieuwjaar. Die man had mij een paar dagen tevoren op straat gegooid! "Poten thuis", zei ik en hij keerde zich om met een blik alsof hij er niks van verstond. Komt wel, de ene heeft al wat meer tijd nodig dan de andere.
Els is hoogstwaarschijnlijk al naar België vertrokken, heb haar SMS gestuurd maar geen respons.
k'Zou haar moeten spreken trouwens en ook haar advocaat, heb hoogst interessante informatie voor hen. Kun jij haar te pakken krijgen? Haar mijn blog doorsturen? Zij had er ook wel beetje schrik van, van mijn ontboezemingen.. Heb ook heel leuk filmke van haar!
Momenteel geen nieuws van mijn boeken, ik maak me wel wat ongerust. Alvin is heel labiel en beland regelmatig in de psychiatrie. Kan tot alles in staat zijn.
Wees maar gerust dat ik voortblog ... till the day I die. De telerife-klucht is maar een aanloopje. Brengt me wel in intressante situaties, zoals nu bvb: zonder geld en zonder huis, maar 't is of de clochards het ruiken. Dat zijn mensen waar je op kunt rekenen. Patrick, een onwaarschijnlijke vent heeft gisteren voor mij een heerlijk potje gekookt en een tandenborstel voor mij gepikt. Heb ik ook leuke filmkes van, wordt vervolgd. Ik squat momenteel een appartement en Patrick is al een nestje voor mij aan het preparen in de grotten. Word nog heel leuk. Ben trouwens nog nooit zo gelukkig geweest als nu.
Zit j.ij in Antwerpen? Zou jij eventueel wat research kunnen doen naar mijn boeken? Zou ik enorm appreciëren.
Benieuwd te horen wie j.e bent.
Tot binnenkort,
Flipke"

3 Januari komt eraan ... tidal wave ...?

Heb veel te vertellen, mijn teller staat op 86.068 stappen. Vergeten te resetten, wat ik normaal elke dag doe, maar dagen en nachten beginnen te vervagen nu ik op straat sta. Ga trouwens zeer binnenkort in de grotten wonen, een holbewoner wordt ik, zeg nog dat ik er niet op vooruitga! Vertellen doe ik later wel, nu meer zin om te voorspellen. Morgen is 't 3 januari, telefonisten zouden terug aan het werk gaan ... we gaan zien! Er zou ook betaald worden ... we gaan zien ... hoeveel? Ik zal er ook staan in ieder geval, met de pet in de hand ... en een camera, als het een beetje meezit. Tot de bedelstaf heeft Seppe mij veroordeeld. Het zij zo!

Ik schrijf dit nu even snel op mijn laptop bij Rosy's. Ishmael die altijd rondhangt in Maida, het Marrokaans theehuis hiernaast, passeert. Of hij mijn haar mag knippen? Hij is pelluquiero, zegt hij. Wist ik nog niet. "Tuurlijk" ... "Voor 5 euro?", vraagt hij. "Geen probleem, ik weet nog niet wanneer, maar it's a deal". Ik hou van die jongen, hij zou trouwens mijn zoon kunnen zijn.

Rachel, één van mijn geliefde camarera's in Rosy's vraagt mij wat ik schrijf, "Una Canta?" Een lied? inderdaad, waarom niet! En zij typt eigenhandig het volgende: "en mi estadia en Tenerife pase mucho rato en el bar Rosy's dando muchas vueltas tanto que mareaba a las camareras...." Ik versta het niet maar begrijp wel dat het over mij ... gaat.

5 minuten later, beep beep, SMS van Ola, mijn Poolse ex?vriendinnetje. Had haar uur geleden SMS gestuurd dat ik in de grottos bij16 katten ging wonen als antwoord op haar nieuwjaarsgroet en eeuwige vraag of ik nog "shelter" had.
Mooi wel, haar antwoord:
"The aim of humanity - go back to a cave. but must be careful of the tidal wave not to take you to the darkest dephts with glorious chorus of sixteen cats!"

Ik hou meer en meer van haar, schrijf ik ... en krijg verdomd een errectie!

Ishmael singing:

"ouvert ouvert ouvert
le chemin est ouvert ..."
De rest versta ik niet, maar dat hoeft ook niet.

Maak je niet ongerust moederke en een gelukkig nieuwjaar! voor al mijn lezers trouwens, op een paar uitzonderingen na misschien ...

2005 is dus van start gegaan. De laatste dag van 2004 was me wel 't daggetje en ... nachtje. Rond o uur naar cybercafeetje gekomen, ongeveer 2 uur na het telefoontje van Seppe met de melding dat hij mijn appartement ontruimd en het slot veranderd had. Dirk was er dus heengegaan en had daar Seppe, Rosita en Walter P.O.L.S.K.I. aangetroffen, het voltallige directiecomité als het ware, alsook de huisbaas, die met een contract zwaaide dat zou bewijzen dat de huur eind december afliep. Vreemd, heel vreemd! Want als ik mij niet vergis telt december 31 dagen, en op 30 december veranderen ze het slot al. Lezen zij misschien mijn dag boek? Wilden zij misschien mijn feestje verijdelen? Dat feestje was trouwens maar een grapje hoor, maar 't heeft blijkbaar gewerkt! Averrechts misschien, 'k lig godverdomme al een dag eerder buiten, maar 't heeft toch gewerkt. Jeffrey en Inge zullen er ook niet komen wonen, dat weet ik ondertussen ook. Wil Seppe misschien omkoopaffaire verdoezelen ...? Met valsheid in geschrifte, nieuw geantidateerd huurcontract laten opstellen? Zou 't kunnen? Oeioeioei, huisbaas zit dan ook mee in 't complot. Dat het huurcontract in december zou aflopen, dat was wel echt nieuwe informatie, nooit eerder gehoord. Gelukkig heb ik een paar van mijn conversaties met Seppe op minidisc. Grap of geen grap ...?
Staat wel duidelijk te horen dat ik tot eind januari over het appartement kan beschikken. Wat voor kontgedraai zal dit weer teweegbrengen?
Enfin, 't zal voor het gerecht komen, dat is zeker, morgen leg ik klacht neer!
Grappig was wel dat Walter tegen Dirk zei dat hij ook moest oppassen, want hij stond ook vermeld in mijn internetverhaal. Inderdaad, de dag tevoren had ik Dirk vermeld. Ze zijn bij!
Dirk zou nog wel eens meer kunnen opduiken in mijn dag boek, misschien worden we wel een tijdje weggenoten ... voorlopig zijn we in ieder geval huisgenoten. Dus moederke, wees niet ongerust hoor, ik stel het wel.
't is 5u18 nu en mijn cybercafeetje gaat sluiten. Jammer want ik had nog veel te vertellen over vorige nacht, waar ik o.a. Patrick leerde kennen, Kelt, polygloteske waterval, voor een extra stuiver vertolker van Brassens & Brel, landloper en gehuisvest 4 km verder in de grotten van La Galeta met zijn 16 poezen. Ik was welkom en mocht hem daar gerust een tijdje komen vergezellen ...
En nu ... ga ik een danske doen ...