Erasmus de grasmus

Kreeg vorige week een mailtje van Wendy, het gothic punkertje die enkele jaren geleden een blauwe maandag op Up-Call had gewerkt en waar ik samen even mee opgetrokken was. Fijne herinneringen heb ik daaraan en ook een paar leuke foto's.
"Hey Filip,

Gisteren had ik een dagje vrij genomen op het werk en ging naar Brussel op zoek naar plaatjes van Berurier Noir, ik ben ook even langsgegaan naar de shop van jouw moeder, in de hoop jou daar aan te treffen maar je zwerft dus momenteel rond in Tenerife.

Ik zat zojuist de Up-call soap te lezen en ik moet zeggen dat ik er toch wel hard van geschrokken ben, ondermeer omdat ik die 2 zelfverklaarde weldoeners ooit heb gekend, als je er nog aan zou twijfelen kan ik je het volgende zeggen: indien het call-center pakjes zou gaan verkopen gaat de opbrengst volledig naar Alain en Filip, die crisis opvangcentra bestaan immers niet.

Ik hoop dat je ofwel geniet van de situatie waarin je nu zit, ofwel snel een oplossing vind voor de problemen daar en als ik met iets kan helpen, laat het me dan maar gewoon weten, ik zal doen wat ik kan.

Veel liefs en laat nog eens iets van je horen! "

Had haar eergisteren geantwoord en kreeg prompt een uitvoerige mail terug waarvan hier de aanvang. De mail bevat verder nog erg interessante info over Alain en Flip, maar dat hou ik voor later, hun moment de gloire hou ik nog even en suspense.

"Hey Filip,

Ontzettend leuk om nog eens iets van je te horen, sinds ik je url heb gekregen van je moeder lees ik vanop mijn werk elke dag jouw blog. Vandaar wist ik ook dat je nogal wat problemen op Tenerife hebt gehad, zeker toen ik las dat je jouw boeken zou verliezen schrok ik vreselijk hard. Ik weet nog goed dat ik voor het eerst jouw flat binnenstapte en betoverd werd door jouw persoonlijke bibliotheek, dat was een droom voor mij, alle meesterwerken waren vertegenwoordigd. Weet je trouwens nog over wat ons allereerste gesprek ging? Ik vertelde jou over de lof der zotheid van Erasmus, wat trouwens nog steeds mijn lievelingsboek is en we hebben ons een breuk gelachen toen ik je vertelde dat een klasgenoot ooit een vakantietaak moest maken voor zedenleer over Erasmus, feit was dat de arme jongen niet had begrepen wat de leeraar juist had gezegd en hij had op het einde van de vakantie een volledig werk geschreven over 'de grasmus'!

In die korte tijd dat we samen optrokken hebben we heel wat gelachen, ik heb sinds die tijd ook niemand meer gevonden om een spelletje schaak te spelen maar ik heb ook heel wat van je geleerd en daarom denk ik niet dat ik je ooit ga vergeten, dus als er iets is dat ik voor je kan doen, laat het me weten, ik sta dag en nacht klaar voor je."

Vind ik echt heel lief van jou Wendy! Die anekdote over Erasmus de grasmus is inderdaad kostelijk en heb je ook heel trefzeker aangebracht. Het raakt de kern van het groteske, hoe taal en werkelijkheid in de knoop kunnen geraken. Ik zal je toen zeker verteld hebben dat De Lof der Zotheid ook een scharnierwerk is in de karnavaleske traditie van het groteske. 't Is trouwens binnenkort karnaval en het schijnt dat dit na Brazilië op de Canarische eilanden het uitbundigst gevierd wordt. Voor mijn dierbare voyou Patrick was het alle dagen karnaval, de ene dag had hij een doek om zich gewikkeld en kwam hij voor als een Japanse geisha, de andere dag had hij van een paraplu een minirokje gemaakt en tippelde hij op hoge hakken langs de passeo, beladen met een zware rugzak en twee bidons water aan een koord over de rechterschouder, netjes in evenwicht. Jij zou ook wel van die man houden denk ik. Hij vertelde me dat de laatste dagen van het karnaval echt wel de moeite zijn. Misschien toch even overwippen dan. Zin om me te vergezellen?