Patrick ... et le grotesque

Ik deel met Paul Auster zijn fascinatie voor het toeval en voor landlopers.
Mijn ontmoeting met Patrick kon moeilijk mooier. Het was de nacht dat Seppe me uit mijn appartement had buitengesloten. Dirk was dus naar Mare Verde geraast, had daar de nodige constataties gedaan en was dan gaan werken in een Italiaans restaurant in Los Christianos. We hadden elkaar geSMSt en we zouden elkaar na 02 uur treffen in Metropolis, de plaatselijke discotheek. Ik was ondertussen naar mijn Belgies cybercafeetje getrokken om de nieuwe feiten te bloggen. Rond 1uur ging ik door en passeerde nog even langs het strandbarretje er recht tegenover, waar ik overdag al een zalige tijd had doorgebracht, genietend van de chill muziek terwijl ik in "Voyous" las, een boek van Derrida meegenomen uit België om wat tegengewicht te bieden voor het afstompende telefoneren.
Naar aanleiding van mijn stappenteller kom ik in gesprek met een wondermooie Zweedse, Caroline genaamd en dertig jaar oud zo bleek hoewel ik dacht dat het nog een jong meisje was. Ik doe haar mijn relaas en vertel over mijn dag boek. Als ik merk dat haar vriend die er als barman werkt wat ongeduldig begint te worden besluit ik op te stappen. "You are a very interesting man, you know", drukt ze mij op het hart als we afscheid nemen. Mijn hoofd nog in de wolken zet ik er een stevige pas in naar Metropolis langs de passeo naast de oceaan, als plots een man me tegenhoud en me een sigaret aanbied, rode Coronas, ook mijn merk (50 cent het pakje), 2 schieten er nog over, geeft mij de ene en neemt zelf de andere. "Ho", zeg ik, pak mijn pakje," ik heb er nog 5, neem jij er maar één van mij." "Non non non" weigert hij resoluut. Hij heeft ook wat hash en we besluiten samen een jointje te roken en zetten ons op één van de vele bedjes die op het strand verspreid staan en verliezen ons in een holderende bolderende conversatie weerzijds van de ene verbazing in de andere tuimelend. Wij zullen samen een tijdje in de grotten van La Galeta wonen, dat stond in de sterren geschreven, zo verzekerde hij mij, niks toeval!

Voilà, zo heb ik Patrick le voyou leren kennen, en had Dirk mijn onmiddellijk huisvestingsprobleem opgelost, op termijn was er nu ook vooruitzicht. Een tijdje in de grotten wonen, waarom niet? Ik had ook het typoscript van mijn thesis over het groteske bij die ik twintig jaar geleden, nog in het prePC-tijdperk, op een typmachine had geschreven en was van plan die hier in Tenerife op mijn gemak in een electronisch jasje te gieten en via het internet beschikbaar te stellen. Waar kon dit beter gebeuren dan in een grot, want het was ook in een grot, en wel in Rome in de 16e eeuw, dat men de eerste antieke groteske wandschilderingen had ontdekt. Het woord "grotesk" verwijst ook naar de afkomst uit die Romeinse "grotto" en die vreemde tekeningen hadden meteen ook heel wat controverse opgeroepen, "regarded by some as a delicate flower by others as an intrusive weed." Aan die controverse had ik mijn thesis gewijd: Het Groteske als Gift.