WMD

Was wel grappig, op de vlieghaven van Tenerife openbaarde zich onder de scanner van de handbagage een schaar die zich in mijn buideltas bleek te bevinden. Inderdaad, het schaartje voor het staartje van Seppe dat ik steeds bij mij droeg voor geval van en dat ik nu moest afgeven vooraleer het tot een Weapon of Mass Destruction kon ontaarden. Ik had heel de heisa rond de WMD indertijd altijd bijzonder grappig gevonden omdat de kapers voor de aanslagen van 9/11 zich enkel van een schaar hadden bediend om de gekende ravage aan te richten. Woorden wou ik aan heel die absurde WMD-discussie niet vuil maken, grafisch had ik wel getracht het groteske gehalte ervan te vatten.

Dit vormde ook de basis van een happening die ik in elkaar had gestoken en waar Alvin een uitvoerende hand in had. 2 uur na de geslaagde afsluiting van het eerste luik van het project, de kaping van de persconferentie van Faithless in La Rocca, waar zij hun WMD-CD in premiere lieten gaan, zou Alvin zijn eerste Grote Verraad plegen. Buiten werd ik gegooid, zonder pardon en stante pede, en mijn project zou hij verder wel alleen afhandelen, zo gek was hij ook weer niet om dat te laten vallen. Heel het gebeuren heb ik uitvoerig gedocumenteerd en aan de hand van de vele foto's zal ik later alles gedetailleerd uit de doeken doen. Ik had nog gauw een webpage in elkaar gestoken voor het vervolg van de happening dat zich online zou afspelen. Bedoeling was o.m. geld in te zamelen to launch a hard hitting TV ad: "FIRE RUMSFELD".
Enfin, zo ver is het niet gekomen, maar ik stond dus wel op straat en zoals ik voordien reeds vertelde, luidde dit het begin in van de Zotte Zomer van 2004 en mijn dakloos bestaan in mijn rode cabrio.