Beste Raf,
Als ik je vroeg: "Hoe heb je het trouwens gevonden, mijn blog?" bedoelde ik eigenlijk, via welke weg je op het adres was gekomen, persbericht, Google ...? Toch fijn om te horen dat je het "amusant" vond. Zolang we er maar mee kunnen blijven lachen! Life is a joke untill you laugh with it! Grap of geen grap! ;o)
Ik begrijp dat voor een buitenstaander vele zaken momenteel niet goed uit de verf komen. Probleem dat inherent is aan dit blog, enerzijds probeer ik te vertellen wat er momenteel gebeurt (verteltijd) en anderzijds moet ik vertellen wat eraan vooraf is gegaan (vertelde tijd) om te begrijpen wat er zich nu afspeelt. 't Is continu wandelen en ... bijbenen!
Daarom heb ik het ook nog niet bekend willen maken voor een groot publiek en is het in eerste instantie nu interessant voor de upcallers. Als ik "Jos" of "Inge" of "Seppe" schrijf, roept dat voor hen meteen een hele kleurrijke wereld op waar ik niet veel woorden hoef aan vuil te maken. Voor buitenstaanders moet dat allemaal ingekleurd worden. Het is wel de bedoeling dat dit gebeurt en daar ben ik achter de schermen mee bezig. Voor mij moet dit een universeel verhaal worden. Het wordt me wel stilaan duidelijk dat enkel de pen van een Celine, waar ik een grote bewondering voor heb, dit verhaal echt tot zijn recht kan doen komen.
Het is voor mij de start van een ambitieus project, waarmee ik de horizonten van het electronisch schrijven wil exploreren. Ik zal het materiaal op verschillende manieren presenteren en uiteraard ondertussen verder blijven wandelen ... Dit blogformaat volstaat momenteel omdat het ook een actualiteitswaarde heeft. Het is allemaal nu aan het gebeuren. Dit formaat heeft evenwel ook zijn beperkingen.
Het "telemarketing" aspect neem ik ook heel serieus. Het is de bedoeling dat ik van dit project kan leven door onderweg allerhande spullen te koop aan te bieden. Zoals ik schreef: "ik ga speculeren op de beurs van al diegenen die dit verhaal willen laten door...gaan!" (beter dan "voortwandelen" misschien)
Ook het "stappen" aspect neem ik heel serieus. "gaan" is voor mij één van de meest mysterieuse werkwoorden en is tegelijk ook de meest banale dagelijkse realiteit, de dagelijkse gang van zaken, zeg maar. Het leven bestaat uit stappen zetten, als je dat terdege beseft kun je een heel eind verder komen ...
Al die zaken zullen na "verloop van tijd" duidelijker worden ... of mysterieuser ...
"We gaan zien, toch ..." (zijn de laatste woorden van Het Verdriet van België)
Je belangstelling voor onze situatie hier doet echt goed. Hartelijk dank daarvoor.
Zou je mijn persbericht nog verder onder de aandacht van de media kunnen brengen? Trouwens, kun jij niet naar mijn feestje komen, 't is hier echt zalig hoor - alle omstandigheden in acht genomen ;o)- 'k heb nog een kamer vrij - misschien toch!
Je kunt me eender wanneer bellen.
Nogmaals bedankt,
het ga je goed,
Philip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten