Even serieus nu.Ik bezit momenteel nog welgeteld 92 Eurocent en heb honger. Hoe ga ik dit oplossen. Ben net even gaan uitwaaien op een pier. Eventjes tussen bergen en zee gezeten en alle mensenshit daartussen vergeten. Zo beroerd heb ik er nog nooit voorgezeten. Tegelijk me nog nooit zo rijk gevoeld. Was mich nicht tödtet, stärket mich schreef Nietzsche en heb ik altijd een beetje als mijn levensmotto beschouwd.
Heb gisteravond in slideshow alle foto's van Up-Call - ik was gedurende 8 jaar ook de huisfoto- en videograaf - op mijn laptop de revue laten passeren. Het gaf een raar gevoel, zoveel mensen - duizenden heb ik zien komen en gaan. Ik heb me er altijd goed gevoeld. Voor het eerst het besef dat het nu echt definitief voorbij is. Gisteren ook effectief de woorden gehoord van Walter, in opdracht van Seppe: "Je bent niet meer welkom, Philip". Eindelijk is het me gelukt ontslagen te worden.
Ik heb me altijd een beetje als de nar van het bedrijf beschouwd en de dag de nar ontslagen wordt, is er stront aan de knikker. Het is het eerste bedrijf en waarschijnlijk ook het laatste waar ik voor zal werken. Het is een onwaarschijnlijk toeval dat ik hier in Telerife de zwanezang mag meemaken. Ik heb ook meteen een nieuwe job: schrijver! van een reality soap en historiograaf van de onderneming. Ik zal mijn paragrafen polijsten tot ze zingen - zoals mijn verkoopsgesprekken, dat ik trouwens altijd gedefinieerd heb als het zingen van een liedje dat eindigt met een rijm op "ja", voor de rest moesten ze wat mij betreft hun bek houden aan de andere kant van de lijn , of ten hoogste af en toe eens meeneurieën ...mmm

Allez, op stap nu (14u). Heb honger en ben benieuwd waar ik vanavond zal staan ...