Vandaag voor het eerst een stappenteller gezien in een van de talloze electronicashops die Tenerife rijk is en die praktisch allemaal door Indiërs uitgebaat worden. Echt wel iets voor mij, zo'n teller van mijn stappen. 60 Euro stond het het geprijsd maar voor 25 Euro mocht ik het meenemen, maar die had ik niet. I'm broke. "Later, later", zei ik, mij afvragend wanneer dan wel. "Why not now, why not now?", repliceert hij. Goeie vraag - Nur die ergangenen Gedanken haben wert schreef Nietzsche en als er één iemand dit kan weten dan is het wel deze immer stappende denkende dichter en stappend dwalen mijn gedachten af naar Eurokes en hoe ik mij schatrijk zou kunnen stappen met jobs die ik per stap laat betalen. Staprijk wordt ik! Pom pom pom popop pom pom, het deuntje van kabouter Plop speelt door mijn hoofd, echt wel een fijn staplied. Ik zie me al de boardwalk in Las Americas doen omzwermd door een meute kinderen waarvan ik hun ouders verlost heb - voor een mooi sommetje - stapperdestap / per kind. Bingo! Zou er al een kabouter Plop rondlopen in Tenerife? Gouden idee, toch? Jos, onze nieuwe verkoopsdirecteur, ook niet arm aan gouden ideeën en die vroeger een artiestenbureau had, zou me enkele dagen later een illusie armer maken. "Dat is van Eurodinges man, die geven die rechten nooit af, of je betaalt je blauw." Kabouter Flop?
Gisteren kwam er op een terras aan de dijk een oude, best sympathieke Duitser naast mij zitten met zo'n teller, 8 Km had hij al gewandeld en hij vond dat hij wel een karafje sangria had verdiend. Hij gaf me een demonstratie van zijn machientje, waar ik tot dan enkel van gehoord had. Best een leuk ding. Tellen en vertellen, verteltijd en vertelde tijd ...