Rancuneus van aard, ben ik niet. Ik heb al meer met Inge te doen dan ik er kwaad op ben. Kan zij het ene moment in een akelige bitch veranderen, het andere kan ze net zo goed een supersentimentele kwezel worden(zoals enkele weken terug: "Kom hier Flipke, ik heb u eigenlijk altijd heel graag gehad, weteda", waarop een knuffel volgde waar ik mij pas na vele lange minuten aan kon ontworstelen). Beide gedaantes even gemeend. Ik ken ondertussen haar achtergrond en dat meisje heeft echt geen makkelijk leven achter de rug, geloof me. Net zo min als Jeffrey trouwens.
Makkelijke slachtoffers voor iemand als Seppe. Als uit deze episode één ding duidelijk wordt, dan is het wel de manier waarop Seppe de boel hier manipuleert. In ruil voor een "verzekerd" armoeloon dwingt hij valse getuigenissen af, geeft er nog als geschenk mijn appartement bovenop, waarvan hij mij bovendien verzekerd had dat dit "mijn patrimoine" en "intouchable" was, zoals hij het zelf uitdrukte. Net zoals hij mijn overlevingsloontje waar ik "zeker op kon rekenen" al als extraatje aan Inge had geschonken. 't Kwam allemaal uit zijn zak hoor, POEPSLAG!
Als die man aankondigde dat hij de lonen niet kon uitbetalen maar wel nog geld had om twee maanden verder te kunnen, vanwaar kwam dat geld dan, anders dan uit de zak van de telefonisten die hij met een fractie van waar ze recht op hadden naar huis had gestuurd.
Enfin, op 3 januari zal voor alle telefonisten duidelijk worden in wat voor iemand zij hun geld hebben geïnvesteerd. Trouwens, betalen om te mogen werken, zou dat misschien het nieuwe model zijn dat deze briljante manager heeft uitgedokterd?
Grap of geen grap? We gaan zien, toch ...
Op mijn nieuwjaarsfeestje zal ik al een tipje van de sluier oplichten. Heren en dames van de pers, jullie zijn ook uitgenodigd. Trakteer jullie zelf eens op een tropisch oud naar nieuw en komt zelf zien hoe het doek valt over het laatste bedrijf van de Up-Call groep, Telerife, Call Center in Paradise.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten